แรงบิดของสปริงและปัญหาทั่วไป

การแบ่งหน้าที่รับผิดชอบแรงบิดของสปริง

1. PATAC มีหน้าที่ปล่อยแรงบิดแบบไดนามิกและแรงบิดคงที่เริ่มต้นPATAC ออกมาตรฐานแรงบิดแบบไดนามิกตามข้อกำหนดการออกแบบ รวมกับผลการทดลองและผลการทดสอบบนถนน

2. ME รับผิดชอบในการปล่อยแรงบิดคงที่ ตามแรงบิดแบบไดนามิกที่ปล่อยออกมาโดย PATAC แรงบิดของเครื่องมือยึดจะถูกปรับเป็นค่าที่กำหนดของมาตรฐานแรงบิดแบบไดนามิกในสายการผลิตจากนั้นจะวัดแรงบิดคงที่ตามโหมดการผลิตปกติเมื่อใช้วิธีการทางสถิติ (ข้อมูล 30 ชุด) จะได้ค่าที่กำหนดและพิกัดความเผื่อของมาตรฐานแรงบิดคงที่ และได้รับมาตรฐานแรงบิดคงที่

รูปแบบการเขียนแรงบิดแบบไดนามิกและแรงบิดคงที่

1. แรงบิดแบบไดนามิก

D ค่าปกติ+/-ความคลาดเคลื่อน NM ;แรงบิดแบบไดนามิกเขียนอยู่ในรูปของ +/ความคลาดเคลื่อนที่ระบุ เช่น D30+/-5nm;ไม่มีช่องว่างระหว่าง D และ 30+/-5NM โดยที่ D หมายถึง Dynamic;NM เป็นหน่วยของแรงบิด: นิวตันเมตร;พิกัดความเผื่อควรเป็นพิกัดความเผื่อแบบสมมาตร และไม่ควรกำหนดรูปแบบของพิกัดความเผื่อแบบอสมมาตรขึ้นและลงตัวอย่างเช่น D30+3/-5NM ไม่ถูกต้อง ในการผลิต ค่าแรงบิดแบบไดนามิกของเครื่องมือขันยึดควรมีค่าระบุ และไม่ควรเบี่ยงเบนไปจากค่าที่กำหนดโดยเจตนา

2. แรงบิดคงที่

SA-BNM;โมเมนต์คงที่ควรเขียนเป็นช่วงของรูปแบบ เช่น S25-35NM;ไม่มีช่องว่างระหว่าง S และ 25-30NM;โดยที่ S ย่อมาจาก Static;A แสดงถึงขีดจำกัดล่างของแรงบิดคงที่ B แสดงถึงขีดจำกัดบนของแรงบิดคงที่NM เป็นหน่วยของแรงบิด: นิวตันเมตร;

รูปแบบการเขียนแรงบิดแบบไดนามิกและแรงบิดคงที่

3. แรงบิดไดนามิกของตะปูยึดในตัว โดยปกติตะปูยึดในตัวมักจะติดตั้งอยู่ภายใต้มาตรฐาน FDSNS (Fully DrivenSeated Not Stripped) ตัวอย่างเช่น: D1.5+/-0.5NM S1NM MIN FDSNSโดยที่ D หมายถึง Dynamic(ไดนามิก);ตามด้วยช่องว่าง 1.5+/-0.5NM ระบุช่วงของแรงบิดแบบไดนามิก 1.5NM ใช้สำหรับอ้างอิงแรงบิดที่ตั้งไว้จริงในการผลิตเท่านั้น และจะไม่แสดงเป็นค่าที่กำหนดแรงบิดแบบไดนามิกที่เกิดขึ้นจริงที่ใช้จะถูกปรับโดยการผลิตตามสถานการณ์จริงของแรงบิดแบบไดนามิกของปืน แต่ต้องมั่นใจว่ามาตรฐาน FDSNS (Fully Driven SeatedNot Stripped นั่นคือฟันจะไม่ลื่นไถล) สุดท้ายนี้ให้สังเกต FDSNS (ขับเคลื่อนอย่างเต็มที่ NotStripped)

ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงบิดแบบไดนามิก

เมื่อตั้งค่าแรงบิดแบบไดนามิก ให้พิจารณาไม่เพียงแต่ตัวยึดเท่านั้น แต่ยังรวมถึงตัวยึดและเครื่องมือตัวยึดด้วย แรงบิดแบบไดนามิกมีขนาดเล็กเกินไป ซึ่งง่ายต่อการทำให้เกิดการคลายตัวและการแตกหักเมื่อยล้า และไม่เอื้อต่อการพัฒนาศักยภาพของตัวยึดแรงบิดแบบไดนามิกมีขนาดใหญ่เกินไป ซึ่งง่ายที่จะทำให้ตัวยึดให้ผลผลิต แม้กระทั่งหัก ฟันลื่น และถูกบดโดยตัวยึด ความแข็งของวัสดุ ความหยาบของพื้นผิว ค่าสัมประสิทธิ์การเสียดสีพื้นผิว และโครงสร้างของตัวยึดจะส่งผลต่อแรงบิดแบบไดนามิกที่ต้องการ .ในเวลาเดียวกัน ยังจำเป็นต้องคำนึงถึงความแข็งแรงของตัวยึดเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ถูกกระแทก จากนั้นจึงได้แรงบิดสูงสุดที่ตัวยึดสามารถทนได้ มาตรฐานแรงบิดแบบไดนามิกจะต้องถูกกำหนดโดยทั้งตัวยึดและ สปริงแรงบิดไดนามิกขั้นต่ำควรให้แน่ใจว่าจะไม่หลวมในกระบวนการใช้งานของลูกค้า และแรงบิดสูงสุดควรให้แน่ใจว่าตัวยึดและตัวยึดไม่หลุด (เช่น การยอม การแตกหัก การลื่นไถล การบด การเสียรูป ฯลฯ) เพื่อให้ประสิทธิภาพการทำงานของตัวยึดเต็มรูปแบบ โดยทั่วไปค่าพรีโหลดตามแนวแกนของตัวยึดควรอยู่ที่ 50 ถึง 75% ของน้ำหนักที่รับประกันของตัวยึด